In 2015 wordt de 150ste geboortedag herdacht van landschapsschilder Emile Van Doren (1865-1949). Dankzij het legaat van diens dochter Fanny werd in 1976 het Emile Van Dorenmuseum geopend in zijn voormalige kunstenaarswoning, villa Le Coin Perdu. Het originele interieur is bewaard. In het kader van het feestjaar brengt het museum een dubbeltentoonstelling over het verhaal van Emile Van Doren, zijn vrienden en familie.
Emile Van Doren groeide op als zoon van een spekslager in hartje Brussel. Rond 1890 arriveerde hij voor het eerst in Genk, als jonge student aan de Académie des Beaux-Arts van Brussel. Genk was op dat moment uitgegroeid tot één van de meest geliefde kunstenaarsoorden van België. Honderden schilders gingen hem voor, maar Van Doren was de eerste die van Genk zijn permanente thuis zou maken.
Hij bouwde er, samen met echtgenote Cidonie Raikem, Hôtel des Artistes uit, dat een trefplaats werd voor kunstenaars en gegoede toeristen. Zijn hotel gebruikte hij bovendien als galerie om zijn werk aan de man te brengen. Tegelijk bleef hij nationaal en internationaal tentoonstellen en belandde zijn werk o.a. in de collectie van de koninklijke familie, enkele vooraanstaande musea en privécollecties.
Van Dorens werken lagen goed in de markt, voornamelijk bij de adel en de gegoede burgerij die zijn neo-impressionistische stijl erg smaakten. Ook de koninklijke familie was fan. Leopold II kocht reeds vroeg werk van hem, maar vooral koning Albert I en koningin Elisabeth waren grote bewonderaars en lieten geen tentoonstelling voorbijgaan zonder ze te bezoeken. Samen met het kruim van de 19de-eeuwse Belgische kunstenaars, zoals Constantin Meunier, Fernand Khnopff en Joseph Coosemans was hij medestichter van de Société Royale des Beaux Arts in Brussel.
In 1913 bouwde Emile Van Doren de villa-met-atelier Le Coin Perdu waar hij samen met Cidonie en dochter Stéphanie (Fanny) een rustig leven leidde en zich verder concentreerde op het schilderen.
Met zijn werken verspreidde hij de naam en faam van 'zijn' idyllische Genk in heel het land en ver daarbuiten. Trouw koos hij als onderwerp voor het landschap. Aanvankelijk schilderde hij van de Kempen tot aan de kust, maar na verloop van tijd kreeg één landschap de overhand: de moerassen, heide en duinen van Genk. De tentoonstelling in C-Mine Cultuurcentrum zet de kunstenaar centraal en brengt voor het eerst sinds 1988 vele 10-tallen schilderijen samen met bruiklenen uit diverse musea en privécollecties uit binnen- en buitenland.
In het Emile Van Dorenmuseum staat het verhaal van de man achter de schilderijen, zijn leven, vrienden en familie centraal. Schoonheid en kunst vormden een rode draad doorheen het leven van Emile Van Doren. De tentoonstelling toont familiefoto’s, werken van bevriende kunstenaars, portretten, brieven en tal van andere archiefstukken die zijn boeiende levensloop illustreren.
Het Emile Van Dorenmuseum bezit een waardevolle museale collectie met schilderijen, interieurstukken, siervoorwerpen, tekeningen en sculpturen, alsook een archief. In het archief vindt men o.m. persoonlijke foto’s van Emile Van Doren en de schildertraditie, zijn bibliotheek met tentoonstellingscatalogi en personalia. Inhoudelijk spitst de collectie zich toe op Emile Van Doren, de landschapsschildertraditie in Genk en de Limburgse Kempen tijdens 1840-1940 en de brede context waarin de eerste twee zich afspeelden.
150 jaar Emile Van Doren (1865-1949): Leven en werk. Emile Van Dorenmuseum. Huis van landschap en kunst. 26 april 2015.
Retrospectieve Emile Van Doren (1865-1949): de schilder en zijn landschap. Galerie C-Mine Cultuurcentrum. 26 april 2015.
Bronnen:
https://www.emilevandorenmuseum.be
Steekkaart in Archiefbank: collectie van Emile Van Dorenmuseum.
