De beeldend kunstenaar Luc Peire (Brugge 1916 – Parijs 1994) evolueerde vanuit het expressionisme (in het zog van Constant Permeke) over een persoonlijke reductie en stilering van de menselijke figuur (tijdens de jaren ’50) naar een voorstelling van de mens als spiritueel wezen, gesymboliseerd in de verticale beweging en gesitueerd in een uitgebalanceerde ruimte. Zo groeide Peire internationaal uit tot de meester van het abstract verticalisme. Voor deze ontwikkeling was de artistieke dialoog met figuren als Eduardo Westerdahl, Alberto Sartoris, Josep María Subirachs, Michel Seuphor, Leo Breuer en Mathias Goeritz cruciaal.
Met de zwart-wit-‘graphie’ als persoonlijke kunstvorm bereikte Luc Peire de essentie van zijn doorgedreven verticalisme. Hij paste dit model van geritmeerde ‘optical art’ toe in zijn drie spiegel-environments (1967, 1968, 1973) waarin hij in uiterste consequentie de climax van zijn artistieke streven bereikte: het oneindige (l’infini) en de ruimte (l’espace).
In 1945 trad hij toe tot de groep La Jeune Peinture Belge te Brussel. Hij kreeg studiebeurzen voor Spanje, Marokko en Belgisch Congo. In 1961 was hij laureaat voor de Grote Prijs van de Stad Oostende voor Schilderkunst. In 1979 ontving hij de Grote Prijs voor Schilderkunst op de Eerste Biënnale voor de Hedendaagse Kunst te Brest.
Zijn wil tot samenwerking met andere kunstenaars, architecten en urbanisten leidde tot heel wat integratieprojecten in België en Frankrijk. De artistieke carrière van Luc Peire volgde een internationaal parcours. Daarover getuigde de echtgenote van de kunstenaar, Jenny Peire-Verbruggen, in haar dagboeknotities “De ateliers van Luc Peire”, postuum in 2001 uitgegeven door Ludion en geannoteerd door Marc Peire.
In juli 2003 stelde Atelier Luc Peire - Stichting Jenny & Luc Peire het atelier, de woning en de tuin van de kunstenaar, naast een functionele nieuwbouw open voor het publiek. De Stichting, door de kunstenaar zelf bij testament opgericht, heeft tot doel het oeuvre van Luc Peire voor een zo ruim mogelijk publiek open te stellen en zijn leef- en werkmilieu in stand te houden.
De Stichting is gevestigd in Knokke-Dorp. De functionele nieuwbouw omvat een “kluis” voor de vele werken van Luc Peire en een kleine tentoonstellingsruimte. Ze is ontworpen door de architecten De Bruycker-De Brock. Voor het tentoonstellen van Peires sleutelwerk Environnement I uit de Collectie van de Vlaamse Gemeenschap, werd de tuin uitgebreid en is door hetzelfde architectenduo een tuinkamer ontworpen.
Het archief van de Stichting verzamelt en conserveert alle gegevens en materiaal over Luc Peire, zijn oeuvre, zijn artistieke en familiale omgeving. Luc Peire bewaarde alles wat over zijn werk en zijn persoon verscheen en met zijn nationale en internationale artistieke contacten betrekking had: tentoonstellingscatalogi, persknipsels, correspondentie, uitnodigingen, dagboeken, agenda's, eigen teksten, fiches van verzamelaars, tijdschriften, boeken, foto-archief, audio-archief, filmarchief, identificatieregisters van zijn werken en dossiers allerhande. Het persoonlijk archief is een onderdeel van het kunstenaarsarchief.
Bron:
Steekkaart in Archiefbank: Archief van Luc Peire. ca. 1930-heden.
